19 Μαρ 2008

ΑΓΑΠΗΤό ΜΟΥ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝάΚΙ,

Χτες η Μαντζουράνα (η γιαγιά) μου έφερε μια ωραία ζωγραφική που μας έστειλες. Μου άρεσε τόσο πολύ που θα ήθελα να ήμουνα κι εγώ εκεί μέσα, να τρέχω και να τραγουδώ σ’ εκείνο το δρόμο που έφτιαξες και να ήσουν κι εσύ μαζί μου να παίζαμε και να λέγαμε αστεία.

Πολύ μου άρεσε ακόμη γιατί ένα μικρό-μικρό πουλάκι, πιο μικρό από τη μύτη του μολυβιού αυτού που σου γράφω, πήγε και τρύπωσε μέσα στη ζωγραφιά σου, και άμα είμαι καλός αρχίζει ένα θαυμάσιο κελάιδημα.




Τώρα αυτό που σου λέω θα πουν οι άλλοι, οι μεγάλοι, πως είναι μπούρδες.
Πώς να κάνω να τους δείξω πως δεν είναι;
Αλλά δεν πειράζει, πάντα οι άνθρωποι μου λένε πως λέω μπούρδες.
Επειτα όμως άμα περάσει καιρός κάνουν ένα «χα!» όπως ο γάιδαρος και λένε: αλήθεια μας έλεγες!

Ετσι πιστεύω πως θα γίνει και μ’ αυτό το μικρούτσικο πουλάκι που σου έλεγα, και για τα ποιήματα με τις ζωγραφιές που έδωσα στη μαμά σου πριν ακόμα γεννηθείς.
Τώρα μαθαίνω πως τις κρατάς εσύ και πως τις κάνεις γούστο. Χαίρομαι.
Να ‘σαι καλά.
Γιώργος

Γράμμα του γιώργου σεφέρη για την προγονή του
Λονδίνο 29 Νοεμβρίου 1961


το κορίτσι με το καναρίνι: Kaoru Kawano
το κελάιδημα ηχογραφήθηκε με το olympus digital voice recorder

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"Δώσε μου χαρά σήμερα για τα λουλούδια-κάνε με να μην σκέφτομαι τον μακρινό αβέβαιο θερισμό. Κράτα με εδώ στην άνθιση του χρόνου" Ρόμπερτ Φρόστ, Προσευχή για την Άνοιξη