συγγνώμη που δεν θα πάρω τον πολιτισμό της πλατείας σήμερα.
δεν θέλω ν' απομυθοποιήσω ούτε την άλκηστη πρωτοψάλτη ούτε τα τραγούδια που αγαπώ παρέα με το συγκεντρωμένο τουρλουμπούκι, όρθιο και καθιστό.
terry richardson by tom ford
Την ώρα που σιδέρωνε
της ήρθε πως ξημέρωνε
και σφύριζε καράβι.
Σαν τότε που διαλέγαμε
με ποιον μπορεί να φεύγαμε
στην πρώτη αγάπη σκλάβοι
Κι είχε ένα σίδερο μ' ατμό
και λίγο ιδρώτα στο λαιμό
Σάββατο απόγευμα στην άκρη της κουζίνας.
Γυρνάει ραντίζει ένα γιακά
και λέει στον άντρα ξαφνικά
πως πάει κι αυτός ο μήνας.
Την ώρα που σιδέρωνε
της ήρθε πως ημέρωνε
στα γόνατα λιοντάρι.
Διπλώνει ένα πουκάμισο
κι ο γιος χρονώ ενάμισο
στα πόδια της κουβάρι.
Την ώρα που σιδέρωνε
της ήρθε ν' αφιέρωνε
σε κάποιον τη ζωή της
Μια πιέτα δύσκολη πατά
απ' τ' όνειρό της σταματά
κι ανάβει όλα τα φώτα.
-> το σίδερο : άλκηστις πρωτοψάλτη
στίχοι: λίνα νικολακοπούλου, μουσική: σταμάτης κραουνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου