όΣΟ ΑΝΤΙΠΑΘΗΤΙΚΟί ΚΙ ΑΝ ΓίΝΟΝΤΑΙ

οι αλκοολικοί της εξουσίας, της κάθε μορφής εξουσίας, μέσα στις παρέες μας, στην οικογένειά μας, στη γειτονιά μας, στο γραφείο μας, ας υποψιαστούμε πως κάτι προσπαθούν να παρηγορήσουν, να επουλώσουν, να αποκρύψουν.
έστω και τόσο ενοχλητικά.
δε μου βγαίνει απ' το μυαλό πως εξουσία είναι για πάρα πολλούς από μας, το υποκατάστατο μιας στερημένης αγάπης.
πως ανάγκη για εξουσία είναι η διαστρεβλωμένη ανάγκη για αγάπη. Η έκπτωση της αγάπης, η άλλη επιλογή, η εναλλακτική "λύση" για τη στέρησή της.
θυμάστε την υπέροχη ιστορία του ντίκενς για τον σκρούτζ?
πρέπει με κάποιο τρόπο να μας προσέξουν, να μας εκτιμήσουν.
αφού δε μας αγαπούν, ας μας φοβηθούν τουλάχιστον.
λάθος τρόπος, δειλός τρόπος αλλά είναι το υποσυνείδητο σκεπτικό του εξουσιομανή, προκειμένου να ξεφύγει απ' τη μοναξιά του.
ο νομπελίστας συγγραφέας μάρκες, πολυγραφότατος, πολυδιαβασμένος, υπερδραστήριος, συνεχώς σε δημιουργία και επιτυχίες, σε δημοσιογραφική ερώτηση "γιατί γράφετε"? απαντά:
" γράφω για να μ' αγαπήσουν περισσότερο οι φίλοι μου".

απόσπασμα από:
"το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης"
μάρω βαμβουνάκη
εκδόσεις: ψυχογιός