SoMeTHiNG BLue

andrei by Barbu Vasile

με αφορμή τη μοναδική ποιητική συλλογή της ρηνιώς παπανικόλα "μπλε", που εξέδωσε το 1996.

Δε θέλω τώρα να ξυπνάω
τα φλογερά πουλιά της τρυφερότητας.
Δε θέλω τις συνηθισμένες μικρές σιωπές
και τις κουβέντες τις μεγάλες,
κουβέντες που δεν λένε τίποτα

Δε θέλω τρίμματα
θέλω δυο μάτια ολοκαυτώματα
και μια συνηθισμένη καλημέρα.

Θέλω κοντά μου τη σιωπή των ήχων
που σαν γυρνάνε απ’ το ταξίδι τους
διαλέγουν να κουρνιάσουν δίπλα μου.

Κι οι μέρες γύρω μου να πλέκουν
να πλέκουν το πουλόβερ των αφρών τους.

Τα ποιήματά της της μελοποιήθηκαν από τον μιχάλη κατσαρό και ερμηνεύουν η μαρία φαραντούρη, η σαββίνα γιαννάτου και ο τάσης χριστογιαννόπουλος με την ορχήστρα των χρωμάτων υπό τον μίλτο λογιάδη.

Πάνε οκτώ χρόνια που η "φωνή" που λεγόταν ρηνιώ παπανικόλα, διέκοψε τη μετάδοση.

Σε συνέντευξή της στο περιοδικό ταχυδρόμος, το 1991, και σε ερώτηση για τους λόγους που την οδηγησαν στην ιδιωτική ραδιοφωνία, απάντησε:

" μου ζήτησαν ξανά τη Ρηνιώ, τίποτε άλλο. Το ραδιόφωνο είναι αέρας. Στη γη υπάρχει ένας μακρύς, όλο εμπόδια δρόμος στα FM. Πάνω στους ουρανούς, όλα συγκλίνουν σε ένα ραδιόφωνο, σε μια εκπομπή, σε έναν ακροατή, σε έναν αέρα. Αυτόν που φυσάει στου Παραδείσου τα στενά. Άλλοτε βοριάς και άλλοτε τραμουντάνα".