noel trı rahardjo "stands out"
μάτια αθώα
έκπληκτα
υγρά
taki yuksel "asura"
hugo romano "flower"
μάτια παλάτια
καθρέφτης της ψυχής
peter delincak "morning in soul"
είναι πραγματικά απίστευτο
πως μια καλή κουβέντα, αυθόρμητη, σε ανύποπτο χρόνο
και πάνω απ' όλα
από έναν άνθρωπο που ίσα πρόλαβες να τον γνωρίσεις,
μπορεί να σου αλλάξει τρελλά τη διάθεση.
artist: szincza szincza "hi"
δεν ήμουν και στα καλύτερά μου πριν το τηλεφώνημά σου.
τώρα, χορεύω.
τα δικά σου ανάλεκτα
απ' αυτά του κυρίου schott.
στα δώρα όμως, λέω πάντα "ευχαριστώ". μεγάλο, ολόκληρο και στρογγυλό.
Σε τέσσερα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, σε τέσσερις διαφορετικές γωνιές της γης, συμμετέχει και διαγωνίζεται αυτές τις ημέρες ο Εξάντας του Γιώργου Αυγερόπουλου.
Από την Κούβα έως την Πολωνία κι απ’ τη Ρωσία ως την Κορέα, τα ντοκιμαντέρ της σειράς αποδεικνύονται ο καλύτερος πρεσβευτής της σύγχρονης ελληνικής παραγωγής ντοκιμαντέρ.
Στο 6ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Γκντάνσκ που πραγματοποιείται από τις 24 έως τις 27 Απριλίου στην πόλη αυτή της Πολωνίας. Το Φεστιβάλ, συγκεντρώνει περισσότερες από 137 ταινίες σκηνοθετών από όλο τον πλανήτη, ενώ το ντοκιμαντέρ “Ψηφιακά Νεκροταφεία” είναι μια από τις ταινίες που επελέγησαν να διαγωνιστούν για το βραβείο Gate of Freedom (Πύλη της Ελευθερίας).
Στο 5ο Πράσινο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σεούλ, (5th Green Film Festival in Seoul) στην Κορέα, που πραγματοποιείται μεταξύ 22 και 28 Μαΐου, όπου διαγωνίζεται το ντοκιμαντέρ 49 λέξεις για το χιόνι.
Στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών για την Θάλασσα, που πραγματοποιείται στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, όπου διαγωνίζονται τα ντοκιμαντέρ 49 λέξεις για το Χιόνι και Αναμέτρηση Στη Στέγη Του Κόσμου.
Στο 6ο Festival Internacional de Cine Pobre, (6o Διεθνές Φεστιβάλ «Φτωχού» Κινηματογράφου) που διοργανώνεται στην πόλη Γκιμπάρα (Gibara) της Κούβας και τελεί υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Τεχνών και Κινηματογράφου της χώρας, όπου διαγωνίζεται το ντοκιμαντέρ Οι Μούσες Της Χουτσιτάν.
όσο κι αν συνωμοτήσει το σύμπαν,
όσο πολύ κι αν θες,
υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα σ' αυτή τη ζωή,
που δε γίνονται.
«Εκ βαϊων και κλάδων ως εκ θείας εορτής εις θείαν μεταβάντες εορτήν, προς σεβασμίαν του Χριστού Παθημάτων , πιστοί συνδράμωμεν, τελετήν σωτήριον και τούτον υπέρ ημών πάθος υφιστάμενον, κατοπτεύχωμεν εκούσιον...»
(απόστιχον Λυχνικού Κυριακής Βαϊων)
Η πορεία του ανθρώπου στο μαρτύριο είναι ήσυχη, μυστική.
με τη μικρότητα των ανθρώπων.
με τους ξινισμένους, τους μίζερους κι ανεπαρκείς.
τεράστια και άλυτα τα δικά τους προβλήματα.
υπερτροφικά τα εγώ τους.
artist: biswajit pandley - "...from the bottom of the well..." 
artist: tony hnojcik "look round"Το ντοκιμαντέρ Οι Μούσες της Χουτσιτάν του Γιώργου Αυγερόπουλου, συμμετέχει αυτές τις μέρες στο διαγωνιστικό τμήμα του 6ου Διεθνούς Φεστιβάλ Νon Βudget Κινηματογράφου, που διοργανώνεται στην πόλη Γκιμπάρα (Gibara) της Κούβας, από τις 14 ως τις 20 Απριλίου και τελεί υπό την αιγίδα της Ακαδημία Τεχνών και Κινηματογράφου της χώρας.
Το ντοκιμαντέρ αποτελεί επίσημη επιλογή (official selection) της κριτικής επιτροπής, της οποίας πρόεδρος είναι ο διάσημος Κουβανός σκηνοθέτης Huberto Solas, ο οποίος έχει τιμηθεί με 21 διεθνή βραβεία μεταξύ των οποίων και ο Χρυσός Φοίνικας των Καννών το 1982.
Οι Μούσες της Χουτσιτάν, έκαναν πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2007 και προβλήθηκαν από την ΝΕΤ την άνοιξη του ίδιου χρόνου. H ταινία, αποτελεί μία ανθρωπολογική προσέγγιση του λεγόμενου «τρίτου φύλου» και της κοινωνική αποδοχής που οι ομοφυλόφιλοι απολαμβάνουν στην μικρή αυτή επαρχιακή πόλη του Μεξικού.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Σύμφωνα με το μύθο, ο Θεός ανέθεσε στον Άγιο Βισέντε ένα δύσκολο καθήκον. Στην πλάτη του κουβαλούσε ένα σακίδιο γεμάτο με Μούσες και έπρεπε να αφήσει μία σε κάθε πόλη του βασιλείου των Ζαποτέκων.
Όταν όμως ο Άγιος έφτασε στη Χουσιτάν, παραπάτησε, σκόνταψε και όλες οι Μούσες που είχε στο τσουβάλι του, του έπεσαν εκεί. Από τότε η πόλη αυτή του Νοτιοανατολικού Μεξικού γνωρίζει μια απρόσμενη, όχι μόνο για το Μεξικό αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, σεξουαλική απελευθέρωση.
Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες που το επιθυμούν, κυκλοφορούν ντυμένοι γυναίκες, και ζουν μια ζωή μέσες-άκρες όμοια με αυτή των ετεροφυλόφιλων συμπολιτών τους. Στη Χουσιτάν οι Μούσες που κυκλοφορούν στο δρόμο όχι μόνο δεν κρύβουν, αλλά προβάλλουν με κάθε τρόπο την διαφορετικότητά τους. Κι οι συμπολίτες τους, απλά συνεχίζουν το δρόμο τους, χωρίς το θέαμα ενός άντρα που είναι ντυμένος, χτενισμένος και βαμμένος σαν γυναίκα να τους εντυπωσιάζει, να τους προκαλεί ή να τους κάνει να δυσφορούν. Οι ίδιοι(ες) λένε ότι ανήκουν στην κοινότητα των «ατρόμητων», «αυτών που δεν φοβούνται τον θάνατο» και κάθε χρόνο γιορτάζουν την επιθυμία τους και τη χαρά τους να είναι γυναίκες σε μια γιορτή στην οποία συμμετέχει ολόκληρη η πόλη...
Στη Χουσιτάν, το όνειρο της ανεκτικότητας και της αποδοχής του διαφορετικού έχει γίνει πραγματικότητα εδώ και χρόνια. Χωρίς εξαγγελίες, χωρίς διακηρύξεις, χωρίς κοινωνικά κινήματα που χρειάστηκε να δώσουν πολυετείς και αιματηρούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, χωρίς συγκρούσεις και αψιμαχίες...
Ένα ντοκιμαντέρ για τη χαρά της ζωής και του έρωτα που επικράτησε αβίαστα, επειδή παραπάτησε ο Άγιος Βισέντε...
Μπορείτε να δείτε την έρευνα της ομάδας του Εξάντα για το θέμα στο site του Εξάντα, ενώ μπορείτε να δείτε στο αρχείο του Εξάντα ολόκληρο το ντοκιμαντέρ online.
"ως τ' απριλιού τις δεκαοχτώ νά' χεις τα μάτια σου ανοιχτά.
περάσανε οι δεκαοχτώ, άραξε πάνω σ' ένα αυγό"
είπε -μεταξύ άλλων- ο δημοσιογράφος, προσπαθώντας να εξηγήσει στους ακροατές τη σημασία της λέξης trafficing, στον σημερινό ραδιομαραθώνιο της unicef.
Διακίνηση (trafficking) είναι η μετακίνηση ενός παιδιού με σκοπό την εκμετάλλευση δια της βίας και της πλάνης.
Επηρεάζει κυρίως τα φτωχότερα παιδιά και οικογένειες.
Η χρήση παιδιών ως εμπορικού αντικειμένου για εργασία ή σεξ είναι μια κερδοφόρα διεθνής επιχείρηση.
Όπως και άλλες μορφές εγκληματικής δραστηριότητας, η διακίνηση είναι μια μυστική δραστηριότητα δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Σε όλο τον κόσμο 1,2 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα παράνομης διακίνησης (trafficking) κάθε χρόνο.
Έως και 1,8 εκατομμύρια παιδιά, τα περισσότερα από αυτά κορίτσια, πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης στην πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων εμπορική σεξουαλική βιομηχανία κάθε χρόνο (πορνεία & πορνογραφία).
Περίπου 5,7 εκατομμύρια παιδιά εμπλέκονται σε μορφές εξαναγκαστικής εργασίας ή δουλείας.
Στην Ανατολική Ασία & Ειρηνικό, το μεγαλύτερο μέρος της διακίνησης αφορά την παιδική πορνεία, αν και κάποια παιδιά προορίζονται για αγροτικές ή βιομηχανικές εργασίες. Στη Νότια Ασία, η διακίνηση συχνά σχετίζεται με δουλεία για εξυπηρέτηση χρεών.
Στην Ευρώπη, τα παιδιά κυρίως διακινούνται από την Ανατολή προς τη Δύση, πράγμα που αντανακλά τη ζήτηση για φθηνά εργατικά χέρια και παιδική πορνεία.
ΑΚΟύΓΕΤΑΙ ΛΙΓάΚΙ ΚάΠΩς ή
ΑΚΟύΣΤΗΚΕΣ ΛΙΓάΚΙ ΚάΦΡΟΣ αγαπητέ μου?
ενημερωθείτε για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης και εμπορίας παιδιών, εδώ.
πως καπνίζει πούρο για να κάνει φιγούρα.
πως δεν χρησιμοποιεί ,ποτέ και κάτω από καμιά συνθήκη, zippo για ν' ανάψει το πούρο της.
πως η καλύτερη περίπτωση είναι μια λεπτή φλούδα κέδρου και
η χειρότερη ένα σπίρτο,
περιμένοντας πάντα να καεί ο φώσφορος.
artist: teresa zafon " a personality"
γιατί Νίνα αγκάλιασες το ψυγείο
χωρίς πρώτα να ρωτήσεις ?
ε?
-«Ζιγκ ζαγκ στις νερατζιές». Ποια εικόνα σας έρχεται πρώτη στο μυαλό;
Κάποιου που περπατάει ολομόναχος, πηγαίνει στην τύχη κάνοντας ζιγκ-ζαγκ ενώ προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του. Στην Πάτρα που μεγάλωσα, τα πεζοδρόμια ήταν γεμάτα νεραντζιές, τα νεράντζια έπεφταν κάτω σαπισμένα και τα κλωτσούσα.
-Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο που ακούσατε για βιβλίο σας;
‘Οτι καθώς διαβάζουμε το βιβλίο «κρατάμε τα κλειδιά της ερμηνείας στο χέρι μας, τη στιγμή όμως που ετοιμαζόμαστε να το κατακτήσουμε, με μια απειροελάχιστη μετακίνηση το νόημα και πάλι μας διαφεύγει». Το έγραψε η Ελισάβετ Κοτζιά στην Καθημερινή. Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο που γράφηκε, αλλά βρίσκεται πολύ κοντά στο πνεύμα του «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές».
ολόκληρη η συνέντευξη της έρσης σωτηροπούλου, εδώ.
η τέχνη της προβοκάτσιας, εδώ.
Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ
Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί
Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί
Ήλιε μου φώτισέ τον
φεγγάρι μου πάνε και μίλησέ του για χάρη μου
Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά
Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή
Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά
Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό
οι έμποροι των εθνών - 1973
στίχοι: κώστας φέρρης
μουσική: σταύρος ξαρχάκος
με τη φωνή που έρχεται απ' τον ουρανό,
του νίκου ξυλούρη.
σαν σήμερα, το 1939, γεννήθηκε ο σταύρος ξαρχάκος.
αλέξανδρου δαμουλιάνου
ποιήματα
αθήνα 2007
ΣΥΣΣώΡΕΥΣΗ
Σε θέλω σαν ένα κατακόκκινο άνθος που το ορέγεται να πιει ολάκερο μια μικρή μέλισσα
Το οσμίζεται από χίλιες μαργαρίτες, αφουγκράζεται τους χτύπους των πετάλων του
Σε θέλω σαν το εσπερινό κύμα που απλώνει τα χέρια και αιχμαλωτίζει χάρτινα ποτήρια, νεκρά τσιγάρα και δυο κόκκινους αχινούς
Σε θέλω σαν το θρόισμα της λεύκας το απομεσήμερο
Γυμνοί άντρες πάνω στο κοσκίνισμα του αέρα
Σε θέλω σαν το βλέφαρο που νυχτώνει καθώς ένα ρεμπέτικο φεγγάρι γλιστράει στην πίσω αυλή και γεύεται δώδεκα μαύρα σταφύλια.
ολόκληρη η ποιητική συλλογή του 18χρονου αλέξανδρου, εδώ.
δρόμοι ορίζοντες
δρόμοι που οδηγούν σε σένα.
ο τζων κόρφας, μετά από δεκατρία χρόνια, επιστρέφει στον παοκ για την τελευταία μεγάλη προσπάθεια σωτηρίας της ομάδας.
ο αγώνας με τον πανελλήνιο στις 16 απριλίου και
την μεγάλη τετάρτη ο πιο κρίσιμος αγώνας με τον άρη.
μ' όλα τα συμπτώματα που συνήθως έχουμε τα πρωινά της .
νύστα, βαρεμάρα, τεμπελιά, αναζητήσεις για το ποιός είμαι, πού πάω, τι κάνω και τα σχετικά.
το μυαλό σε αναμονή.
αναμονή απ' την πραγματικότητα.
πού είναι η άνοιξη ?
έψαχνα πως και τι μια καλή ευκαιρία για να παίξω το "eye of the tiger",
αφού όταν το ακούει κανείς σκέφτεται τον Sylvester Stallone σαν Rocky Balboa.
ε, λοιπόν
την αφορμή μου την έδωσε ο κύριος ασημίς honda ΝΒΥ 7665, ο οποίος προφανώς θεωρεί το αυτοκίνητό του προέκταση του πέους του και θέλησε να με προσπεράσει από τα δεξιά του δρόμου και ενώ τον προσπερνούσα.
ευχαριστώ κύριος,
δεν θα πάρω συμπυκνωμένη βλακεία.
το τραγούδι μ' αρέσει σ' αυτήν την εκτέλεση για την εισαγωγή του.
lady day, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1915.
Η δεκαετία του ’40 μπήκε για την Billie Holiday -γράφει ο κωνσταντίνος τσάβαλος- με τις καλύτερες προοπτικές: όλα τα καμπαρέ της Νέας Υόρκης την ήθελαν για πρώτο όνομα στις πιστές τους, αλλά το Cafe Society ήταν τελικά αυτό στο οποίο έγραψε ιστορία. Ένα πολυτελές κλαμπ στην περιοχή του Μανχάταν, ίσως το μοναδικό το οποίο επέτρεπε να βρίσκονται λευκοί και μαύροι στον ίδιο χώρο και το μέρος όπου για πρώτη φορά ακούστηκε το γνωστότερο τραγούδι της, το "Strange Fruit", ένα κομμάτι-κόλαφος ενάντια στο ρατσιστικό καθεστώς του Αμερικανικού Νότου –κι όχι μόνο. Είναι η εποχή όπου η προσωπική της ζωή βρίσκεται σε μια στοιχειώδη αρμονία και η Μπιλι έβγαινε στη σκηνή με τις χαρακτηριστικές λευκές γαρδένιες να μπλέκονται στα μακριά της μαλλιά υπό τη συνοδεία της ορχήστρας του Φρανκι Νιουτον. Μια πενταετία με σπουδαίες ηχογραφήσεις στην εταιρεία Decca - "Fine and Mellow", "God Bless the Child", "Lover Man", "Don't Explain," "Good Morning Heartache", "Ain't Nobody's Business If I Do,", "Them There Eyes", "Crazy He Calls Me."- αλλά και με πρωτοφανή εμπορική επιτυχία. Πρόλαβε ακόμη και να παίξει στην ταινία New Orleans, στο πλευρό του νεανικού της ειδώλου του Λουις Άρμστρονγκ, υποδυόμενη την μαύρη υπηρέτρια – ρόλος που μετέπειτα παραδέχτηκε ότι καθόλου δεν χάρηκε. Από το σημείο εκείνο κι έπειτα αρχίζει ο προσωπικός, καλλιτεχνικός και εμπορικός της κατήφορος.
Πρόλαβε να ζήσει μέχρι τα 44 της.
-γιατί μετά απ' όσο καιρό κι αν βρεθούμε, είναι σαν τα λέγαμε μόλις χθες?
-γιατί στη θύμησή μας έρχονται πάντα πρώτα τα καπάκια της ρετσίνας που αφήναμε στις ράγες περιμένοντας το τραίνο να περάσει και να τα ισιώσει?
-γιατί αμέσως μετά θυμόμαστε το μικρό μπλε πολύπαθο ποδηλατάκι του αδελφού μου, που σ' αυτό μάθαμε όλοι και στα ίδια σημεία γδαρδήκαμε όλοι?
-και κείνο το σάντουιτς? φρέσκο ψωμακι με φέτα και ντομάτα.
-είναι φορές που θυμάμαι ως και τις μυρωδιές.
από δευτέρα,
πετάω τα τσιγάρα ,
τρέφομαι υγιεινά,
ξεσκονίζω το ποδήλατο,
διώχνω την αποτελμάτωση.
απλώς,
με θέλω λίγο πιο σίγουρη.
- Τί πουλάς?
Αχ! συ κοπέλα μου, όλο ταραχή με τα στήθια στον αέρα?
- Πουλάω αφέντη μου το νερό απ' τη θάλασσα.
