ΚΑΛΟΚΑίΡΙΑΣΕ, ε?

διαφορετικά όμως φέτος από τα προηγούμενα χρόνια.

ήρθε κι ο αύγουστος...
ο χρόνος, τους τελευταίους μήνες, γλιστρά πάνω της σαν μια βιαστική καλοκαιρινή καταιγίδα.

αυτό και μόνο της θυμίζει πως καλοκαίριασε.

ΔΕΝ ΘέΛΩ ΝΑ ΠάΜΕ ΣΤΟ ΝΗΣί

η μάνα σου , εγώ κι εσύ.

вечерком за рыбкой by Юдаева Юлия

αντιγράφω από το πρώτο θέμα της 27ης ιουλίου και τη στήλη του αντώνη πανούτσου "copy paste ":

σε κάθε νησί της ελλάδας, στη διαδρομή χώρα - παραλία, έχω σκεφτεί μέχρι και δεκα φορές να βουτήξω στη θάλασσα να πνιγώ, παρά να συνεχίσω ν' ακούω απ' το σκισμένο τουίτερ το "ντάρι, ντάρι στη στεριά πετούν οι γλάροι" αλλαγή με το αιμομικτικό παρτουζιάρικο " 'ελα να πάμε στο νησί, η μάνα σου, εγώ κι εσύ".

για φαντάσου -λέω εγώ- να ταξίδευε ο άμοιρος και με λεωφορεία του κτελ!!!

ΚΙ ΑΝ...

photo by Юрий Лещенко

κι αν κουραστούν απ' το τοπίο

κι αν κουραστούν απ' την κάμαρα

πώς ν' αποδράσουν τα παράθυρα?

μιχάλης γκανάς

(της δώρας)

ΚΑΙ ΔΡΟΣΕΡό ήΤΑΝ,

και τα κύματα παιχνιδιάρικα.

kageles - marwneia

όσο για το χαλαρό...να λιώνεις στη σεζλονγκ,
προσπαθώντας να διαχειριστείς τον εαυτό σου
αναμένοντας για τα καλύτερα που έρχονται.

ΔΡΟΣΕΡό,

παιχνιδιάρικο και χαλαρό σαββατοκύριακο .

ΤΡέΧΟΥΝ ΟΙ ΣΚέΨΕΙΣ

μαζί με τα χιλιόμετρα, κάθε πρωί και μεσημέρι, τις τελευταίες μέρες.



τρέχουν σ' αυτή την αγκαλιά
που τα χωράει όλα.
τους αναστεναγμούς , τα δάκρυα ,τα στοιβαγμένα χρόνια.
τα δειλά χαμόγελα , την καινούρια ανατολή.

τρέχουν σ' αυτόν τον γλυκό λόγο
που σβήνει μεμιάς κάθε πίκρα και απογοήτευση.

τρέχουν σ' αυτή τη ματιά
που λέει
είμαι εγώ
εδώ
για όλα.
είμαστε εμείς. μαζί.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞέΡΩ, ΔΕΝ ΜΕ ΞέΡΟΥΝ

αλλά σε μια κοινωνία γενικής σήψης όπου επιπλέουν κυρίως οι φελλοί
καλό θα ήταν να βλέπουμε και τους ανθρώπους που προχωρούν, συμμετέχουν και βραβεύονται εξαιτίας της δουλειά τους.
εξαιτίας της αγάπης και της γνώσης τους γι' αυτήν.
ο λόγος πάλι για τον εξάντα.

«Οι Μούσες της Χουτσιτάν» και «Τα Παιδιά ενός Βιασμού» του Γιώργου Αυγερόπουλου και των συνεργατών του, συμπεριλαμβάνονται στην επίσημη επιλογή του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Λατινοαμερικάνικου Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης (9th New York International Latino Film Festival) που άνοιξε τις πύλες του την Τρίτη 22 Ιουλίου και θα παραμείνει ανοιχτό μέχρι και την Κυριακή 27 Ιουλίου.

Στο φεστιβάλ, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα του είδους του παγκοσμίως, επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν τελικά, 132 ταινίες δημιουργών από όλο τον κόσμο. Ντοκιμαντέρ και fiction, μικρής ή μεγάλης διάρκειας, περιγράφουν ανάγλυφα την καθημερινότητα, τα προβλήματα, τις χαρές και τις αγωνίες που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι στη Λατινοαμερικάνικη Ήπειρο.

Περισσότερα για το New York International Latino Film Festival εδώ.

«Οι Μούσες της Χουτσιτάν» (Muxes of Juchitan) προβλήθηκαν χθες Τετάρτη 23/7 στις 8.30 μμ στην αίθουσα Helen Mills με επαναπροβολή την Παρασκευή 25/7 στις 3.00 μμ στην αίθουσα του Directors Guild Theater.
Περισσότερα για την ταινία «Οι Mούσες της Χουτσιτάν» εδώ.

«Τα Παιδιά ενός Βιασμού» (Children of a Rape) θα προβληθούν σήμερα Πέμπτη 24 Ιουλίου στην αίθουσα Imaginasian Theatre στις 10:40 μμ και την Παρασκευή 25/7 στις 6.00 μμ στην αίθουσα Helen Mills.
Περισσότερα για την ταινία «Τα Παιδιά ενός Βιασμού» εδώ.

ΟύΤΕ ΜΠΡΟύΜΥΤΑ, ΟύΤΕ ΑΝάΣΚΕΛΑ

από χθες ούτε καν στο πλάι.

miss kopackova by thorsten jankowski

την δοκό δεν την είχα σκεφτεί.
λες?

ΝΑ ΕίΝΑΙ

αλκυώνα '08

το ταξίδι αυτό που αξίζει περισσότερο ή ο προορισμός?

οι TiNARiWEN στη ΧΑΛΚΙΔΙΚή

στις 26 ιουλίου, στο πλαίσιο του sani festival, στις 21.30.

τα αγόρια της ερήμου, οι tinariwen (τιναρίβεν), παίζουν ροκ της ερήμου. οι στίχοι τους μιλούν για ανεργία, φτώχεια, κοινωνικό αποκλεισμό. στην διαδυκτιακή τους κοινότητα δείτε τα βιντεο με τις συνεργασίες τους με τον Robert Plant, την μυθική φωνή των Led Zeppelin, και τον Carlos Santana.

κρατώ στα χέρια μου το aman iman: water is life, δώρο σε ανύποπτο χρόνο , και διαβάζω τους στίχους του ikyadarh dim: I look at you

my lips fall silent, but my heart still speaks of you

Τα μπλουζ της ερήμου
του δημήτρη κανελλόπουλου

Η ιστορία των «Τιναρίβεν» έχει τις ρίζες της στο αντάρτικο: Τα μέλη του συγκροτήματος γνωρίστηκαν σ' ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καντάφι, κάπου στη Λιβύη, στη διάρκεια του εμφυλίου των Τουαρέγκ με τη φυλή των Μπαμπάρα που κυβερνούσε το Μάλι τη δεκαετία του '90. Οι ίδιοι ανήκουν στους «Τουαρέγκ», τραγουδούν στη διάλεκτο Ταμασέκ και παίζουν ένα είδος ηλεκτρικής παραδοσιακής μουσικής που πολλοί τα ονομάζουν μπλουζ της ερήμου. Μια μείξη από παραδοσιακούς ρυθμούς της φυλής τους με ηλεκτρικές κιθάρες και αρκετά αραβικά αλλά και ροκ στοιχεία. Και χρησιμοποιούν ασυνήθιστα μουσικά όργανα όπως το τύμπανο τιντ και το λαούτο τέχερντεντ.

«Ποτέ δεν φανταστήκαμε πως θα γινόμασταν τόσο δημοφιλείς», λένε στο «7». «Δεν το πιστεύαμε ακόμα και όταν τριγυρίζαμε νέοι και γεμάτοι όνειρα στην Αλγερία και τη Λιβύη, χωρίς προοπτική και με άδειες τσέπες». Η αρχική επαφή με το κοινό της Δύσης έγινε στα περίφημα Φεστιβάλ της Ερήμου. «Το πρώτο φεστιβάλ πρέπει να μάζεψε γύρω στους εκατό δημοσιογράφους απ' όλο τον κόσμο» θυμούνται. «Αυτοί έγιναν οι καλύτεροι πρεσβευτές της μουσικής μας. Ακολούθησε και η κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ, μία μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία αμέσως μετά καθώς κι άλλα φεστιβάλ της ερήμου που συγκέντρωναν ακόμα περισσότερο κόσμο. Αναδείχθηκαν και άλλα ονόματα από τα μέρη μας, όπως οι Toumast και Etran Finatawa, και το όλο πράγμα εξελίχθηκε σε χιονοστιβάδα».

- Και από τότε περιοδεύετε συνεχώς, ειδικά στην Ευρώπη...
«Οι Ευρωπαίοι είχαν ένα ερωτικό δέσιμο με την έρημο από τον 19ο αιώνα ακόμα. Η έρημος προσφέρει στον άνθρωπο και χώρο και χρόνο, δύο πράγματα που λείπουν από τη σύγχρονη ζωή».

- Γίνεται, βέβαια, χαμός με τις world μουσικές το τελευταίο διάστημα...

«Ειλικρινά δεν το γνωρίζω. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να μιλούν για world music, αλλά δεν μπορώ να βρω κάποιο κοινό σημείο μεταξύ των δικών μας ήχων κι εκείνων της Κούβας, ας πούμε. Σίγουρα πάντως με την παγκοσμιοποίηση είναι πιο εύκολο να ανακαλύψεις στοιχεία από μακρινούς πολιτισμούς».

Στους στίχους τους οι Τιναρίβεν αναφέρονται στη νομαδική τους ζωή στη δυτική Σαχάρα, στη φτώχεια, στη μοναξιά και στην αγωνία τους για την επιβίωση.
Πώς θα καταλάβουμε τα πολιτικά μηνύματα των τραγουδιών τους; Γελούν.

«Μία καλή αρχή είναι να νιώσετε την αίσθηση που δίνουν τα κομμάτια μας. Στη συναυλία μας υπάρχουν οθόνες όπου μεταφράζονται οι στίχοι μας, ενώ το ίδιο κάνουμε και στα cd μας. Αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, μόνο οι άνθρωποι της φυλής μας μπορούν να καταλάβουν ακριβώς τι εννοούμε».

- Η επιτυχία σας βοηθάει τους Τουαρέγκ;
«Χωρίς αμφιβολία οι Τιναρίβεν έπαιξαν ένα ρόλο στην προσπάθεια των Τουαρέγκ στις δεκαετίες '80 και '90. Οταν μαζευτήκαμε από ολόκληρη τη Σαχάρα στα στρατόπεδα της Λιβύης πολλοί ήταν εκείνοι που μας ζητούσαν κασέτες με τη μουσική μας για να την πάνε στα μέρη τους. Ηταν ένας καλός τρόπος για να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει να είσαι Τουαρέγκ. Η ευαισθητοποίηση ήταν πρώτη προτεραιότητα σε έναν κόσμο που δεν υπήρχε τηλεόραση, ραδιόφωνο ή εφημερίδες. Οχι πως μετά το τέλος της μεγάλης εξέγερσης άλλαξε η κατάσταση. Στην ουσία παρέμεινε χαώδης. Συνεχίζουμε να έχουμε προβλήματα όπως η απουσία εκπαίδευσης, η ερήμωση και η πολιτική κακοδιαχείριση των πόρων».

- Δεν γοητεύεστε από τη Δύση;

«Θέλουμε να ζούμε στην έρημο. Αγαπούμε την ηρεμία, τη γη και την ελευθερία της πατρίδας μας και δεν θα την ανταλλάσσαμε ούτε με τα πιο πολυτελή διαμερίσματα στο Μπέβερλι Χιλς. Αν μπορείς να ζήσεις απλά, αυτό είναι και η πολυτέλειά σου».

από το album του 2001 "the radio tisdas sessions"
-> mataraden anexan - tinariwen

ΓΙΑΤί ΝΑ ΠήΓΑΙΝΑ

κάπου αλλού για θάλασσα και ηλιοβασίλεμα?
μμμ?

καγκέλες - μαρώνεια

μόνο στη μουσική τα χαλάμε.
ανέμνευστη και επαναλαμβανόμενη.
πατήστε τουλάχιστον το "shuffle" παιδιά!

ΑΝήΚΕ

μάλλον στους τυχερούς αυτής της ζωής.
σ' αυτούς που δεν είδαν τους δικούς τους ανθρώπους να φεύγουν, να πονούν, να βασανίζονται.
σ' αυτούς που δεν είδαν εύκολες και βολεμένες ζωές να διαλύονται σε μια στιγμή.
σ' αυτούς που μπόρεσαν να δαμάσουν τις επιθυμίες τους χωρίς να δοκιμάσουν τα όριά τους.
σ' αυτούς που η ζωή τους δεν πήρε περίεργες (*) ατραπούς.

solitude by Иван Лир

νιώθει όμως για πρώτη φορά πως όλα κοντά, όπως και τα όριά του άλλωστε.

σε απόσταση αναπνοής.

και τα χόρτα,

σα να παραμεγάλωσαν κι αυτά.

* μουτς!

ΜΑΡΜάΡΩΣΑ

ακούγοντας προχθές στη θεσσαλονίκη, το διαφημιστικό τρέϊλερ ραδιοφωνικού σταθμού:

"ακούτε
τον σταθμό των 9 τραγουδιών στη σειρά χωρίς διαφημίσεις.
ράδιο ένα
99 fm".

δεν άντεξα τόση "ογκώδη έμνευση"!

* * *

τραγούδι με τη lizz wright που σήμερα τραγουδά στο κηποθέατρο παπάγου και είναι νέα, όμορφη, έξυπνη με φωνή - φωνάρα.

ΣήΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑύΡΙΟ

σύνδεση με κάϊρο!

Алло! Минздрав!? by sam dobson

ΑΓΑΠΗΤέ LEONARD

υποθέτω ότι γνωρίζεις πως δεν υπάρχουν πια τέτοιοι άνθρωποι.
αν δεν έχουν ήδη εξαφανιστεί, είναι πάντως "είδος" προς εξαφάνιση.

If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
If you want a partner
Take my hand
Or if you want to strike me down in anger
Here I stand
I'm your man
If you want a boxer
I will step into the ring for you
And if you want a doctor
I'll examine every inch of you
If you want a driver
Climb inside
Or if you want to take me for a ride
You know you can
I'm your man
Ah, the moon's too bright
The chain's too tight
The beast won't go to sleep
I've been running through these promises to you
That I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or I'd crawl to you baby
And I'd fall at your feet
And I'd howl at your beauty
Like a dog in heat
And I'd claw at your heart
And I'd tear at your sheet
I'd say please, please
I'm your man
And if you've got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
I'll disappear for you
If you want a father for your child
Or only want to walk with me a while
Across the sand
I'm your man
If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you

->I'm your man - leonard cohen

Early 60’s artwork by Leonard Cohen, από το naturalismo

-> so long, marianne

θα ήθελα να μπορούσα να είμαι εκεί.
όχι βέβαια περισσότερο από κάπου αλλού. απομυθοποιήθηκες και συ με τα χρόνια.
αλλά να. λέμε τώρα για να λέμε.

Early notes on what would later become Suzanne , από το naturalismo

->suzanne

πέρασαν πολλά χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ Songs of Leonard Cohen που περιείχε το "suzanne" το “Sisters of Mercy,” ή το “So Long, Marianne” και το “Hey, That’s No Way to Say Good”. σαράντα και πλέον χρόνια από το 1967.

-> bird on the wire

στα 72 του σήμερα, o leonard cohen θα τραγουδήσει στην αθήνα, στις 30 ιουλίου.

ΠΕΘύΜΗΣΑ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦίΣΩ

να ψάξω τα χρώματά μου
και να θυμηθώ πάλι τη μυρωδιά, τις εικόνες και τ' αγγίγματα.
να τα βάλω σε μελλοντικές τροχιές.
με έντονους συνδιασμούς,
μερίεργες μίξεις,
πικάντικη γεύση.

spicy by yuliana scutaru

η τελική εικόνα είναι πάντα συγκεκριμένη τον τελευταίο πολύ καιρό.

ΟΥΦ!

τρελλές ζέστες.

-:)

Отлов русалок by ru

ΤΟ ΔίΛΗΜΜΑ

της οικογένειας τα τελευταία καλοκαίρια.

καρπούζι αμαλιάδας ή χρυσούπολης?

έλα μου ντε!

ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝό ΤΩΝ ΟΝΕίΡΩΝ

in the ocean of dreams by igor kostin

κολυμπάει το μικρό bebe,

υπό τους ήχους του sweet summer day.

μια χαρά παρασκευή. για θάλασσα τη βλέπω.

ΛΥΠάΜΑΙ

που εγώ,

ώρες ώρες έχω μόνο οργή και θυμό

για τα "αν", τα "ίσως" και τα "μπορεί".

ΔΙΕΥΘέΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕίΡΗΣΗ

στην κατασκήνωση τα παιδάκια μαθαίνουν τη διευθέτηση.
τινάζουν, διπλώνουν, απλώνουν, μαζεύουν.

photo by by Коновалова Дарья

αργότερα, όταν μεγαλώσουν, θα πρέπει να μάθουν τη διαχείρηση.

να μάθουν να διαχειρίζονται τη ζωή
τινάζοντας τα περιττά,
διπλώνοντας τα πολύτιμα,
απλώνοντας τα δάκρυα να στεγνώσουν,
μαζεύοντας τα κομμάτια τους και προχωρώντας.

ΔίΨΑ

για έναν και μόνο προορισμό.

grey waves by spray of petals

γυμνή απ' όλα
να ντυθεί απ' την αρχή.

ΠΕΡί ΤΖΙΤΖΙΚίΩΝ Ο ΛόΓΟΣ

αυτοί οι ακαμάτες του θέρους , τα γνωστά ελληνικά τζιτζίκια, που είναι διαβόητα για τον διαπεραστικό ήχο με τον οποίο τα αρσενικά καλούν τα θηλυκά για ζευγάρωμα.
φεύγω από τη δουλειά και το τραγούδι τους με κυνηγάει μεχρι την επόμενη μέρα.

photo by -yann-

ιδού και ο μύθος
(από το ένθετο του δίσκου "Ημερολόγιο" του νίκου ξυδάκη)

σωκράτης
Και όσο για καιρό δα έχουμε. Κι έπειτα τα τζιτζίκια που κατά το συνήθειό τους μέσα στην κάψα τραγουδούνε και συνομιλούνε πάνω από το κεφάλι μας μού φαίνεται πως μας βλέπουνε. Αν λοιπόν μας έβλεπαν κι εμάς τους δύο, όπως τον πολύ κόσμο, το μεσημέρι να μη συνομιλούμε αλλά να είμαστε νυσταγμένοι και με το τραγούδι τους αποκαρωμένοι από αργία του νού μας, με το δίκιο τους θα μας περιγελούσαν, παίρνοντάς μας για τίποτα δούλους που ήλθαν σ' αυτούς εδώ, σ' αυτό το κατάλυμμα να κοιμηθούν, ωσάν πρόβατα που κάνουν μεσημέρι γύρω από το νερό. Αν όμως μας έβλεπαν να συνομιλούμε και να πλέωμε από κοντά τους σαν δίπλα από Σειρήνες αγοήτευτοι, το έπαθλο που έχουν από τους θεούς για να το δίνουν στους ανθρώπους, ίσως το έδιναν σε μας από θαυμασμό και εκτίμηση.
φαίδρος
Και τι είναι λοιπόν αυτό που έχουν; Γιατί δεν έτυχε ως φαίνεται να τ' ακούσω.
σωκράτης
Αληθινά όμως δεν στέκει ένας άνθρωπος που αγαπάει τις Μούσες να μην έχη ακούσει αυτά τα πράγματα. Νά, λένε πως τα τζιτζίκια ήταν άνθρωποι κάποτε, προτού ακόμα να γεννηθούν οι Μούσες. Όταν όμως γεννηθήκανε οι Μούσες και πρωτοφάνηκε το τραγούδι, τόσο πια μερικοί από αυτούς τότε τους ανθρώπους τα χάσανε από την τέρψη, που τραγουδώντας αμέλησαν να φάνε και να πιούν και, χωρίς να το νοιώσουν, πεθάνανε. Απ' αυτούς γεννήθηκε το γένος των τζιτζικιών παίρνοντας τούτο το βραβείο από τις Μούσες, δηλαδή να μην έχει αφότου γεννηθεί καμμιά ανάγκη για τροφή, αλλά, χωρίς να τρώη και να πίνη, ν' αρχίζη ευθύς να τραγουδάει ως που να πεθάνη, κι έπειτα πηγαίνοντας στις Μούσες να τους φέρνη είδηση ποιός από τους ανθρώπους εδώ κάτω ποιάν απ' αυτές τιμάει. Και νά, στην Τερψιχόρη φέρνοντας την είδηση ποιοί την ετίμησαν, κάνουν προς αυτούς την αγάπη της μεγαλύτερη, και στην Ερατώ εκείνους που την ετίμησαν μ' ερωτικά τραγούδια όμοια και στις άλλες κατά το είδος της τιμής που ταιριάζει στην κάθε μιά. Μα στην πρεσβύτατη, την Καλλιόπη, και στην Ουρανία που έρχεται έπειτα από αυτήν, αγγέλουν εκείνους που περνούνε την ζωή τους με φιλοσοφία και που τιμούν εκείνων την τέχνη. Αυτές δα είναι που πιό πολύ απ' όλες τις Μούσες, έχοντας να κάμουν με τον ουρανό και με τους λόγους, και των θεών και των ανθρώπων, αρθρώνουνε την ομορφότερη φωνή. Για πολλές δα λοιπόν αιτίες πρέπει να μιλούμε για κάτι και δεν πρέπει να κοιμόμαστε το μεσημέρι.

Πλάτωνος Φαίδρος, μετάφραση Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου ("Πλάτωνος Φαίδρος", Γ' έκδοση Αθήνα 1971).

ΟύουουουΡΤ!

photo by vaf

προσοχή στα ύφαλα μην έχουμε αιματοκηλίδες...

ΒΡΕ ΤΟΥΣ ΒΟΡΙάΔΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑίΟ,

που θα φυσήξουν και θα στείλουν τη ζέστη στην αφρική!
(ειπώθηκε αυτολεξεί από χείλη μετεωρολόγου στην τιβι)

να μας πάρεις μακριά, να μας πας στα πέρα μέρη,
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι, φύσα αγέρι

ΝΑ. ΕίΝΑΙ ΠΟΥ

το ένα φέρνει τ' άλλο.
ο μικρούτσικος τον καββαδία.
ο καββαδίας το λι.
το λι, το fata morgana.

untitled by mike trobee

το fata morgana, την "σιωπή των φοινίκων".

Λί

o.Rügen,Ostsee by dephazz

Το μεσημέρι, όταν ήρθε το όρντινο -θα φεύγαμε την άλλη μέρα με το asia του triestino- της τό'πα. Δεν έδειξε καμιά ταραχή. Ετοιμάσαμε μαζί τις βαλίτσες μου. Της χάρισα την κουβέρτα μου, το μαξιλάρι, το στρώμα και δυο σεντόνια ιρλαντέζικα.
Με φώναξε ο καμαρώτος και κατέβηκα στην καμπίνα του Καπετάνιου.
Ο καπετά Χαράλαμπος είχε πάρει το σοβαρό του ύφος.
Έβαλε το χέρι στον ώμο μου.
-Πάρε όσα αυγά περισσέψαν, είπε, και μια ντουζίνα κονσέρβες σολομό.
Δώσε τα στην ψυχοκόρη σου να μην πάνε χαμένα.
Κάθε πρωί ερχόταν και μου γέμιζε το thermos νερό. Της τό' πα.
-Τώρα είμαι πλούσια, είπε. Καμιά σ' όλα τα Σαμπάν δεν έχει το βιος μου.
Κατέβασε το κεφάλι της.
-Το ευχαριστώ είναι πρόστυχη πληρωμή. Όταν δυο άνθρωποι ζούνε ο ένας με την ανάσα του άλλου δε χωράει πληρωμή.
-Θα ξαναγυρίσω, της είπα.
-Κανείς δεν ξαναγυρίζει. Ο καλός Δράκοντας κατεβαίνει στα σπίτια μας μονάχα μια φορά. Πολλοί δεν τον έχουν ούτε συναντήσει. Εγώ τον είδα.
-Τότε γιατί δεν τον δένεις με σκοινί της Μανίλλα, να μη σου φύγει.
-Όσοι τον αγγίσανε μίκρυνε. Έγινε ένα σκουλήκι ίσαμε το νύχι μου. Σκλαβωμένος δε μπορεί πια να κάνει καλό.
-Πώς είναι?
-...είναι κεντημένος με χρυσές κλωστές σε μεταξωτό του Σαντούνγκ.
-Και πώς βοηθάει?
-Δε βοηθάει. Προλαβαίνει. Όταν κάποιος πέσει στο ποτάμι, κανείς δικός του δεν τον βοηθάει. Δεν πρέπει. Το σωστό είναι να τον προλαβαίνουν πριν πέσει.
Είναι νάνος, σκέφτηκα. Δεν είναι φυσικό να μιλάει έτσι.
-Την αλήθεια, πες μου την αλήθεια, της είπα. Πόσων χρονώ είσαι?
-'Οσο και προχτές που με ρώτησες. Δέκα. Μα γιατί ρωτάς?
Έφυγε τα μεσάνυχτα. Περίμενα πολλήν ώρα πως θα γυρίσει να με χαιρετήσει.
Δε φάνηκε.

..........................................................................................................
..........................................................................................................
..........................................................................................................

Στο τελωνείο του Πειραιά ένας ελεγκτής ψάχνοντας τις αποσκευές μου, βρήκε στον πάτο ενός σάκου που δεν είχε ανοίξει από την ημέρα που αφήσαμε το καράβι ένα μικρό δέμα από στρατσόχαρτο. Το άνοιξε. Ξετύλιξε με προσοχή μια μικρή παλιά παντιέρα πού' χε στο μάκρος της ένα Δράκοντα κεντημένο με χρυσοκλωνιά ξεφτισμένη.
Τη χαρακτήρισε "αντικείμενο άνευ αξίας" και την ξανάβαλε στη θέση της.

25.12.68

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΛΙ

απόσπασμα

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

ΘΑ ΣΙΓΟΨΗΘΟύΜΕ ΣήΜΕΡΑ

summer by miguel cabrera

και η παραγωγικότητά μας θα έχει επιτέλους άλλοθι!

ΠΡΟΟΠΤΙΚή

δεν υπάρχει εδώ, δεν υπάρχει εκεί.

photo by Дан Гуцу

μα τότε,
γιατί όπου υπάρχει ένα θέλω υπάρχει κι ένας δρόμος?