Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές
κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές
Χατζιδάκις - Γκάτσος - Γαλάνη
4 σχόλια:
Από τα πολύ όμορφα τραγούδια, μελαγχολικό όπως η ζωή μπροστά στο θάνατο.
Αυτήν την αθανασία δεν θα την έχουμε ποτέ όσο και να την ποθούμε.
Βρε λι8οξόε χάθηκες! Λίγα ψύχουλα αγάπης κι από εδώ, θα δώσεις??
Πέρασα για ένα γεια.. εύχομαι να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου