ΟΙ ΑΝΟΙΧΤέΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙέΣ

στον τόπο μου,
μας διδάσκουν τη βαθιά ομορφιά της ζωής.
αυτές σκορπίζουν το άρωμα που κλείνουν οι ψυχές των ανθρώπων της.
όλα γι’ αυτούς πρέπει να είναι τραγούδι και καλοσύνη.
πρέπει όλα ν’ ανοίγουν διάπλατα στη μαύρη νύχτα για να γεμίσουν από δροσιά.

« για να φυλάγεις ρόδα όλο το χρόνο
κόψε τα το βράδυ, αφού βασιλέψει ο ήλιος
και μη τ’ αγγίξεις τα φύλλα, ούτε να τα μυρίσεις,
αλλά επιδέξια βάλε τα σ’ έναν τόπο να κάνουν έξω στη ξαστεριά μια νύχτα
και το ταχύ, βάλε τα σ’ ένα τσουκάλι .
σκέπασέ τα καλά με λάσπη και κερί να μη ξεθυμάνει.
τότε, σκάψε σε γη ξηρά και άνυδρο για να μην έχει καθόλου υγρασία.
χώσε το τσουκάλι να κάμει όσο καιρό θέλεις, κι όταν τα χρειαστείς βγάλτα.
θα είναι τόσο όμορφα
σα να έκοβες τότε από τη μάνα τους».