ΣΚέΨΟΥ...

αρχίζω να γράφω χωρίς να ξέρω πού ακριβώς θα καταλήξω. όπου με πάει, σκέφτομαι.
ξέρω μόνο πως ένα σωρό σκόρπιες σκέψεις και εικόνες που διαδέχονται η μια την άλλη είναι απαραίτητο να τακτοποιηθούν για να βγει κάποιο νόημα.
καθημερινά κάνουμε περίπου 50.000 σκέψεις -έτσι τουλάχιστον έχει υπολογιστεί.
τι παράξενο πράγμα!
τελικά η σκέψη είναι ηθικό καθήκον.
και η αυτοσυγκέντρωση (είχα διαβάσει κάποτε), η διαρκής κατανίκηση της φυσικής μας νωθρότητας.
υπάρχει πάντα βέβαια και το "αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι", αλλά γι' αυτό η ζωή είναι ενδιαφέρουσα και σχεδόν ποτέ δεν βαριόμαστε.
γιατί συνεχώς αναζητούμε μεθόδους και τρόπους ώστε να ισορροπούμε ανάμεσα σε δυο ακραίες καταστάσεις.

προφανώς είναι χάλια η αυτοσυγκέντρωσή μου σήμερα :)