21 Μαΐ 2008

ΧΡόΝΙΑ ΚΑΛά


by λι8οξόος at 01:51

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΑΣ

21 Μαΐου 2008 στις 7:52 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

αν σήμερα μ' αποκαλέσετε όλοι "αγάπη μου" και την ελένη "κοριτσάκι μας", στο τέλος της μέρας θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα!
:)))
πάντως, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.

21 Μαΐου 2008 στις 8:04 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Χθες το βράδυ έμαθα για την ύπαρξή σου, τα 'λεγα με το έτερο ήμισυ στο βαμβακόμπαρο (cotton club), οπότε πουρνό πουρνό έτρεξα μπας και προλάβω να σε δω.
Σου εύχομαι τα καλύτερα, χρόνια πολλά για το σπλάχνο σας και σου εύχομαι ολόψυχα δύναμη και προπάντων "πίστη".

21 Μαΐου 2008 στις 9:49 π.μ.
λι8οξόος είπε...

σ' ευχαριστώ φρονιμίτη για τις ευχές. σ' εμένα η "αναμετάδοση" της χτεσινοβραδυνής συνάντησης έγινε πριν λίγο.

21 Μαΐου 2008 στις 10:13 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

li8oxoe μου μετά από το πρωϊνό μαρς τελικά "μπήκα" είδες? Αν μπορούσα ας έκανα κι αλλιώς! :)

Χρόνια Πολλά στην Ελένη μας
& σε όλη την οικογένεια!

και κάτι ακόμη...να είσαι σίγουρη πως τελικά το σύμπαν συνωμοτεί όταν πιστεύουμε πραγματικά!...είμαστε όλοι μια γροθιά!
Σας αγαπώ πολύ!!!

21 Μαΐου 2008 στις 11:49 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΟ ΓΑΤΟΝΙ ΣΑΣ.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟ.

Η ΟΜΑΔΑ,Η ΓΡΟΘΙΑ,Η ΠΑΡΕΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ...............ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΓΚΩΜΕΝΗ,ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ

21 Μαΐου 2008 στις 12:14 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΚΟΣΜΟΠΛΗΜΜΥΡΑ ΣΗΜΕΡΑ!!!
ΚΑΛΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΕΚΑΝΑ

21 Μαΐου 2008 στις 12:53 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Γιώργος Σεφέρης, "Ελένη", Ποιήματα, Αθήνα, Ικαρος, 151985, σσ. 239-242.




ΕΛΕΝΗ


ΤΕΥΚΡΟΣ ... ες γην εναλίαν Κύπρον ου μ' εθέσπισεν
οικείν Απόλλων, όνομα νησιωτικόν
Σαλαμίνα θέμενον της εκεί χάριν πάτρας.
..............................................................
ΕΛΕΝΗ: Ουκ ήλθον ες γην Τρωάδ' , αλλ' είδωλον ήν.
.............................................................
ΑΓΓΕΛΟΣ: Τι φής;
Νεφέλης άρ' άλλως είχομεν πόνους πέρι;


ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ,ΕΛΕΝΗ




"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες''.




Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,

σύ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους

στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές

αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν.

Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη

βήματα και χειρονομίες. δε θα τολμούσα να πω φιλήματα.

και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.




"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".




Ποιες είναι οι Πλάτρες; Ποιος το γνωρίζει τούτο το νησί;

Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:

καινούργιους τόπους, καινούργιες τρέλες των ανθρώπων

ή των θεών.

η μοίρα μου που κυματίζει

ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα

και μιαν άλλη Σαλαμίνα

μ' έφερε εδώ σ' αυτό το γυρογιάλι.

Το φεγγάρι

βγήκε απ' το πέλαγο σαν Αφροδίτη.

σκέπασε τ' άστρα του Τοξότη, τώρα πάει να 'βρει

την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ' αλλάζει.

Πού είναι η αλήθεια;

Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης.

το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.




Αηδόνι ποιητάρη,

σαν και μια τέτοια νύχτα στ' ακροθαλάσσι του Πρωτέα

σ' άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο,

κι ανάμεσό τους-ποιος θα το 'λεγε-η Ελένη!

Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.

Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου. την άγγιξα, μου μίλησε:

"Δεν είν' αλήθεια, δεν είν' αλήθεια" φώναζε.

"Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.

Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία".




Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό

το ανάστημα

ίσκιοι και χαμόγελα παντού

στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα.

ζωντανό δέρμα, και τα μάτια

με τα μεγάλα βλέφαρα,


ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.

Και στην Τροία;

Τίποτε στην Τροία-ένα είδωλο.

Έτσι το θέλαν οι θεοί.

Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν πλάσμα

ατόφιο.

κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια .




Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.

Τόσα κορμιά ριγμένα

στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης.

τόσες ψυχές

δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.

Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα

για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη

μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου

για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.

Κι ο αδερφός μου;

Αηδόνι αηδόνι αηδόνι,

τ' είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ' ανάμεσό τους;




"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".




Δακρυσμένο πουλί,

στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη

που έταξαν για να μου θυμίζει την πατρίδα,

άραξα μοναχός μ' αυτό το παραμύθι,

αν είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι,

αν είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι Δε θα ξαναπιάσουν

τον παλιό δόλο των θεών.

αν είναι αλήθεια

πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,

ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη

ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος που ωστόσο

είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,

δεν το 'χει μες στη μοίρα του ν' ακούσει

μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε

πως τόσος πόνος τόση ζωή

πήγαν στην άβυσσο


για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.

21 Μαΐου 2008 στις 2:36 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Κι αν δε σ'αρέσει εδώ
αυτή η πόλη του Αναπλιού
τότες, ποιά άλλη πόλη θα σου άρεσε ΕΛΕΝΗ;"

Απόσπασμα από το ποίημα " Ναύπλιο "
του ποιητή Χ. Κατσιγιάννη.

21 Μαΐου 2008 στις 2:45 μ.μ.
λι8οξόος είπε...

μαρία, ανώνυμη, ανώνυμη, ανώνυμε, και ανώνυμε (μα όλοι αγαπημένοι, γνωστοί κι επώνυμοι), σας ευχαριστώ.
για τις ευχές και την αγάπη σας.

21 Μαΐου 2008 στις 3:40 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)